Ime: NGC6960,C34,LBN191,PGC3517684,Ced182a,West Veil (Filamentary,Cirruss,Witch’s Broom)
NGC6974, Sh2-103 (Cygnus Loop, Veil nebula)
Datum: 28-29.VI 2024.
Snimci: Ha-36x300s, OIII-36x300s
Integracija: 6h 00m
BIN: 1×1
Temperatura: -10
Gain/Ofset: 200/40
Starost Meseca: 22.1-23.3 d
Mesečeva faza: 89.9-104.6°
RA centar: 20h 49′ 03.387″
DEC centar: 31° 00′ 13.78″
Maglina Veo je oblak zagrejanog i jonizovanog gasa i prašine u sazveždju Labud. Čine je vidljivi delovi Labudove petlje, ostatka supernove, čiji su mnogi delovi dobili vlastita imena i kataloške identifikatore. Izvor supernove bila je zvezda 20 puta masivnija od Sunca koja je eksplodirala pre 10.000 do 20.000 godina. U vreme eksplozije, supernova bi izgledala svetlije od Venere na nebu. Ostaci su se od tada proširili i pokrili područje neba promera otprilike 3 stepena. Procena udaljenosti je oko 2400 svetlosnih.
Nazivi Veo maglina, Cirrus maglina i Filamentarna maglina odnose se na svu vidljivu strukturu ostatka ili čak na celu petlju. Struktura je toliko velika da je nekoliko NGC brojeva dodeljeno različitim lukovima magline. Postoje tri glavne vizualne komponente: Zapadni veo (takodje poznat kao Caldwell 34), koji se sastoji od NGC 6960 (Veštičina metla, Čipkasta maglina, Filamentarna maglina u blizini zvezde u prvom planu 52 Labuda; Istočni veo (takodje poznat kao Caldwell 33), čije je najsvjetlije područje NGC 6992, zaostaje južnije u NGC 6995 (zajedno sa NGC 6992 takodje poznat kao “mrežna maglina” i IC 1340; i Pickeringov trougao, najsvetliji na severnom središnjem rubu petlje, ali vidljiv na fotografijama koje se nastavljaju prema središnjem području petlje. NGC 6974 i NGC 6979 su svetleći čvorovi u slabijoj mrlji magline na severnom rubu izmedju NGC 6992 i Pickeringovog trougla. Kada se fino razdvoje, neki delovi magline izgledaju kao niti poput užeta. Standardno objašnjenje je da su udarni talasi toliko tanki da je ljuska vidljiva samo kada se gleda tačno sa ivice, dajući ljusci izgled niti. Na procenjenoj udaljenosti od 2400 svetlosnih godina, maglina ima promer 130 svetlosnih godina. Debljina svakog filamenta je 1⁄100.000 deo promera, ili oko 7 milijardi kilometara, što je otprilike udaljenost od Zemlje do Plutona. Talasi na površini ljuske dovode do višestrukih filamentnih slika, koje izgledaju kao da su isprepletene.
Iako maglina ima relativno svetlu integrisanu magnitudu od 7, rasprostranjena je na toliko velikom području da je površinski sjaj prilično nizak, pa je maglina medju astronomima poznata kao teško vidljiva. Teleskop opremljen O-III filterom pokazuje delikatnu čipku vidljivu na fotografijama. Svetliji segmenti maglice imaju oznake Novog opšteg kataloga NGC 6960, 6974, 6979, 6992 i 6995. Segment koji je najlakše pronaći je 6960, koji se nalazi iza 52 Labuda, zvezde koja se može videti golim okom. NGC 6992 i 6995 su objekti na istočnoj strani petlje. NGC 6974 i NGC 6979 vidljivi su kao čvorovi u području magline duž severnog ruba. Pickeringov trougao mnogo je bledji i nema NGC broj (iako se 6979 povremeno koristi za označavanje). Maglina Veo širi se brzinom od oko 1,5 miliona kilometara na sat.