Ime: C33, NGC6992, Ced182b, East Veil nebula
NGC6995, PGC3517688, Ced182c
NGC6974, Veil nebula
NGC6979, Triangular Wisp (Pickering’s Triangle – Veil nebula)
IC1340, LBN191
Datum: 23-24.VIII 2024.
Snimci: Ha-24x300s, S2-24x300s, OIII-24x300s
Integracija: 6h 00m
BIN: 1×1
Temperatura: -10
Gain/Ofset: 200/40
Starost Meseca: 19.4-20.6 d
Mesečeva faza: 56.2-71.5°
RA centar: 20h 56′ 22.728″
DEC centar: 31° 44′ 36.38″
Maglina Istočni veo je oblak zagrejanog i joniziovanog gasa i prašine u sazveždju Labuda i nalazi se na oko 1.470 svetlosnih godina od Zemlje. To je deo Labudove petlje koja je slabašni ostatak supernove koja je eksplodirala pre otprilike 7.000 godina. Od trenutka kada je izvorna zvezda eksplodirala pa do sada, ostatak supernove Cygnus Loop proširio se do promera od otprilike 3 stepena na nebu (to je gotovo 6 punih Meseca). Nijanse su od sadržaja jonizovanog vodonika u oblacima gasa koji emituju svetlost u H-alfa talasnoj dužini.
Kada se fino razdvoje, neki delovi magline izgledaju kao niti poput užeta. Standardno objašnjenje je da su udarni talasi toliko tanki, manji od jednog dela u 50 000 polumera, da je ljuska vidljiva samo kada se gleda tačno sa ruba, dajući ljusci izgled niti. Na procenjenoj udaljenosti od 2.400 svetlosnih godina, maglina ima polumer od 65 svetlosnih godina (promer 130 svetlosnih godina). Debljina svakog filamenta je 1⁄50.000 deo polumera, ili oko 4 milijarde milja, što je otprilike udaljenost od Zemlje do Plutona. Talasi na površini ljuske dovode do višestrukih filamentnih slika, koje izgledaju kao da su isprepletene. Iako maglina ima relativno svetlu integrisanu magnitudu od 7, rasprostranjena je na tako velikom području da je površinski sjaj prilično nizak, pa je maglina poznata medju astronomima kao teško vidljiva.